Rene de Vries

René de Vries (1946) werkte na zijn studie geneeskunde in Leiden drie jaar als arts in Suriname. Daarna keerde hij terug naar Leiden om te promoveren en zich tot internist te specialiseren. Daar is hij verder altijd blijven wonen en werken. Tot zijn emeritaat in 2011 was hij bij het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC) werkzaam, sinds 1990 als hoogleraar in de Immunogenetica. Daarnaast was hij van 1998 tot 2011 hoofd van de Bloedtransfusiedienst van het LUMC. Hij verrichtte ruim dertig jaar onderzoek naar erfelijke en immunologische aspecten van infectieziekten en auto-immunziekten. Hij is (co-)auteur van ongeveer driehonderd publicaties en ontving voor zijn onderzoek onder andere de Koninklijke/Shellprijs. Zijn belangrijkste hobby is de muziek. Vanaf zijn elfde jaar speelt hij cello. Na zijn emeritaat is hij gestart met het onderzoek naar en het schrijven van dit boek over Lise Cristiani, de eerste vrouwelijke cellist, en haar stradivariuscello, de Cristiani-stradivarius.