De koning is dood, leve de koning!

De Italianen hebben opera, de Spanjaarden stierengevechten, de Nederlanders hun oudejaarsconferences. Welgeteld 40 jaar geleden, in 1969, werd op de Nederlandse televisie het oudejaar voor het eerst uitgeluid door een cabaretier. Het genre heeft sindsdien een enorme ontwikkeling doorgemaakt.
Aan de hand van interviews met alle nog levende oudejaarsconferenciers en andere betrokkenen, wordt verhaald hoe de oudejaarsconference in de jaren vijftig op de radio ontstond en in de jaren zeventig de televisie veroverde, hoe na de dood van grondlegger Wim Kan cabaretiers als Freek de Jonge en Youp van 't Hek nieuwe triomfen vierden en hoe het koninkrijk van Kan nu uiteen dreigt te vallen in allemaal nieuwe kleine rijkjes. In De koning is dood, leve de koning! worden alle tot op heden uitgezonden oudejaarsconferences in hun historische context geplaatst. De auteur kreeg daarvoor toegang tot niet of nauwelijks ontsloten bronnen als het persoonlijke archief van Wim Kan, het Vara-(foto)archief en de archieven van Beeld en Geluid. Achtergronden, anekdotes, leuke weetjes, historisch fotomateriaal, bijzondere documenten, tot op heden nooit openbaar gemaakte kijk- en waarderingscijfers: het passeert allemaal de revue. Van Buckler tot Balkenende! (met een voorwoord van Youp van 't Hek)