De verbeelding van het woord - Deel 1: De oudchristelijke wereld (200-600)

Lopend door en langs (kerk)gebouwen, beeldhouwwerken en schilderingen uit de centra van het christendom kan men zich een beeld vormen van de wijze waarop christenen in de afgelopen eeuwen geleefd en geloofd hebben. Een tocht langs die eerbiedwaardige plaatsen voert de pelgrim terug in de geschiedenis van de kerk.

De auteurs van de serie 'De verbeelding van het woord' hebben die pelgrimsweg afgelegd langs in beeld gevangen geloofsbelijdenissen en gestolde liturgie: van het oudst bekende huiskerkje in Dura-Europos tot de barokke feestzaal van 1700. De indrukken die zij daarbij opdeden, hebben zij geordend in materiaal voor vier boeken om de pelgrim op het kerkpad door de eeuwen heen te gidsen, niet om hem voor de voeten te lopen. Zij wijzen slechts op wat er te zien is, en trachten van daaruit door te dringen in het geloofsleven en de spiritualiteit van christenen in de eeuwen van het jongste christendom tot in de moderne tijd.

In het eerste deel geeft de theoloog en kunsthistoricus Gerard Wellen een beeld van de oudchristelijke wereld (omstreeks 200-600 na Christus). Van de geselecteerde voorstellingen uit die tijd (ruim tweehonderd zwart/wit afbeeldingen) zal men geen volledige kunsthistorische beschrijving vinden. Ze werden niet primair bestudeerd als objecten van kunst - zo waren ze immers niet bedoeld - , maar als bouwstenen van een iconografisch geheel dat licht werpt op het geloofsleven van de christenheid in die eeuwen: Hoe dacht men over de persoon van Jezus Christus? Welk beeld vormde men zich van God? Hoe las men het verhaal van God met de mensen, verteld in de geschriften van het Eerste en het Tweede Verbond? Welke visie had men op het leven hier op aarde, op de dood en op het hiernamaals? Die vragen hebben de ordening van het materiaal in de hoofdstukken bepaald.