De wijsheid van een tandeloze glimlach

Dit is een vrolijk boek over ouder worden door de schrijver vanSteeds als ik de zin van het leven te pakken heb, komen ze met ietsnieuws.
Daniel Klein, filosoof en zeventigplusser, gaat naar de tandarts.Daar hoort hij dat zijn tanden moeten worden getrokkenen vervangen door implantaten. Die neptanden zullen hemveroordelen tot een dieet, vele bezoekjes aan de tandarts enflinke pijn. Dat Kleins leeftijdgenoten er alles aan doen omjong te blijven (skydiving, Franse les, nepborsten) lijkt ineenseen rare manier om je laatste jaren door te brengen. Wat iseigenlijk verkieslijker, het najagen van de eeuwige jeugd, ofeen echte oude dag beleven, met de tandeloze glimlach diedaarbij hoort?
Klein zoekt het antwoord in Griekenland, waar de mensen lijkente weten hoe je een lang en gelukkig leven leidt. Hij praat ermet andere zeventig- en tachtigjarigen, denkt na over zijn eigenleven en leest Epicurus.
Het levert een eerlijke beschouwing op over ouder worden,waarbij een Epicurische manier van leven wordt gepropageerd:je wordt gelukkiger als je met je vrienden een bord zelf geteeldelinzen eet dan wanneer je zwelgt in valse jeugd, luxe en rijkdom.