In zee gaat niets verloren

Bij het naderen van zijn zeventigste geboortedag beseft Ezra Berger dat hij zich gaande zijn leven steeds moeilijker een plaats in de tijd heeft kunnen geven. Zoals hij als jongen geen wezenlijk contact kon krijgen met zijn joodse vader, zo lukt het nu niet bij zijn kinderen, die verdwenen lijken in een digitale wereld, waarin de werkelijkheid slechts virtueel bestaat. Ezra is een oude vader en zijn kinderen hebben de leeftijd die eigenlijk zijn kleinkinderen hadden moeten hebben.
Door een overzichtstentoonstelling van de fotograaf Jacob Merkelbach in het Amsterdamse Stadsarchief wordt Ezra geconfronteerd met de portretten van meerdere familieleden van zijn vader, van wie hij eerder het bestaan niet wist. Dan volgt een zoektocht naar zijn familiegeschiedenis, waarin hij volledig verstrikt raakt. En zo verdwijnt L.H. Wieners hoofdpersoon in een verleden dat hij nooit gekend heeft, maar waarmee hij hardnekkig solidair wil zijn.
In zee gaat niets verloren kan zonder meer beschouwd worden als het boek waarin Wiener doordringt tot de kern van zijn schrijverschap.