My Funny Valentine

My Funny Valentine onttrekt zich aan het cliche van de
particuliere en romantische elegie voor een geliefde.
Met 'heidense' schriftuur verdiept de dichter Roger de Neef
zich in de vrouwelke continuïteit: meisje, geliefde, vrouw.
Zo gaat het niet alleen om persoonlke gebondenheid
en afhankelkheid, maar evenzeer om de overlevering en
de overleving van verschillende soorten taal en de maatschappelke
context ervan. Met sterk lichamelke beelden
en de muzikale kracht van het woord wordt de vereniging
van het ik met de aangesproken geliefde tot stand gebracht.
My Funny Valentine, met aquarellen van Michael Bastow,
balanceert op meesterlke wze, zonder te beschrven en
in een niet inwisselbare zegging, tussen de anonieme
wereld van de schlager en reclame en een persoonlk
profaan Hooglied.
Yves T'Sjoen

Dichter Roger de Neef, beeldend kunstenaar Michael
Bastow en Rogers partner Constance vormen hun eigen
Bermuda-driehoek. Samen trekken z de lezer-kker
letterlk en figuurlk in het bad. Een bad van erotiek,
gulzigheid, fnzinnigheid, verschroeiende intensiteit.
Op de achtergrond verwst My Funny Valentine als boek,
naar de beroemde evergreen van Chet Baker en naar de
woelige jaren die de auteur zelf beleefde.
Michael Bastow zorgde voor de aquarellen. Ze zn een
beeldende, exuberante ode aan de naakte, sensuele vrouw.
Bastow pakt haar als het ware b de vulva. Gauguin en
Cezanne, maar ook Klimt en Kokoshka zn nooit ver weg.
En de muze Constance: z is, in tekst en beeld, niet het
ldend, maar het leidend voorwerp.
Marc Ruyters