Patrick Conrad - Huldigingsrede gehouden ter gelegenheid van de installatie van André Delvaux als eerste briefwisselend lid der Pink Poets op zondag 25 mei 1975 in het kasteel van Hamme te Steenokkerzeel Curiosa

Origineel handschrift, 6 p., in zwarte inkt + origineel typoscript, 6 p., gesigneerd en gedateerd '24 mei 1975'

Literair historisch zeer Interessante tekst. Niet alleen omwile van het ophalen van hun gezamenlijke ervaringen in de filmwereld, maar meer nog omdat Conrad (mogelijk voor de eerste keer) omstandig licht werpt op het ontstaan en (gebrek aan) doelstellingen van het Pink Poet genootschap.

Een ciitaat: "Ik nam, in het kader van de Pink Poets, ooit maar twee initiatieven: Ik stichtte de beweging, samen met Nic van Bruggen, en aanvaarde drie jaar later, het voorstel van onze Goeverneur Hugues C. Pernath, André Delvaux voor zijn installatie tijdens dit eerste openbaar symposium toe te spreken. [...] gedreven door God weet welke absurde stichtingsdrang, startte ik de in den beginne even absurde, pataysische beweging Pink Poets, een beweging zonder beginselverklaring, zonder geschreven statuten, zonder wetten noch codex, en au départ zonder vast programma of doelstelling, tenzij misschien en vage en paradoxale verheerlijking van de nutteloosheid van wat sommige buitenstaanders cultuur plegen te noemen. Dit misschien ook als gevolg van de oprechte en diepe zorgen die ik mij - samen met enkele welopgevoede vrienden - maakte, omtrent de steeds maar toenemende nivelleringen, omtrent de steeds maar toenemende aanmoedigingen van de middelmaat en de mediocriteit, fenomenen die door sommige stijlloze technici bestempeld worden als 'democratisering van de kunst'.