Sex, drugs en een shitpiano

Sex, drugs en rock-’n-roll: ook de nederpop is ervan doordrenkt. Sterke verhalen in overvloed dus. Over opdringerige fans en muzikanten die elkaar in hun hemd zetten – in een enkel geval zelfs nog een stukje meer dan dat. Wanneer de leden van het vaderlandse artiestengilde elkaar backstage treffen, worden de sterke verhalen in geuren en kleuren opgedist en aangedikt – ver buiten het schootsveld van de fans.

In Sex, drugs en een shitpiano klappen verschillende Nederlandse muzikanten uit de school en dragen ze voor uit eigen sterk werk. Lees bijvoorbeeld over:

•De jongens van Di-rect, die op de achterbank van hun limo worden getrakteerd op een spontane stripact van drie liftsters
•Bennie Jolink, die enkele muzikanten in hogere sferen doet belanden met lijntjes kalk
•Jack Poels van Rowwen Hèze, die het nog steeds in zijn broek doet voor een optreden
•De leden van De Kast, die met een illegale plakactie de toon zetten voor een hele reeks stadionconcerten in ons land
•Xander de Buisonjé, die met de billen bloot gaat om er een drumsolo op weg te geven
•Marco Borsato, die zich behoorlijk van de wijs laat brengen door twee pepernoten achter een bh

Een prominente rol is er uiteraard voor rock-’n-rolljunkie Herman Brood en zijn onnavolgbare capriolen. Hoe hij een voorprogramma een shitoptreden bezorgde en zijn vergevorderde plannen om Golden Earring-voorman Barry Hay te vermoorden.

Sex, drugs en een shitpiano is samengesteld door Jan Colijn (1966). Hij is als verslaggever werkzaam voor het dagblad De Telegraaf en heeft in verschillende bands (bas)gitaar gespeeld.