De Witte doorliep de Grieks-Latijnse humaniora in het Sint-Jozefscollege in Aalst. Hij ging Germaanse talen studeren aan de Rijksuniversiteit Gent en behaalde in 1957 zijn licentiaatsdiploma met een eindverhandeling over de Duitse schrijver Joachim Ringelnatz (1883-1934). De Witte had groot ontzag voor zijn voornaamste professor, Herman Uyttersprot. In 1956 trouwde hij met Anneke Hoegaerts. Het huwelijk bleef kinderloos.
Zijn eerste opdracht volbracht hij in 1957-58 als leraar Nederlands in het Sint-Barbaracollege in Gent. Vervolgens was hij leraar aan de Koninklijke Athenea van Leuven, Diest en Aarschot en gaf in 1964-65 ook les aan de meisjesschool Pius X in Tessenderlo.
Hij werd medewerker aan literaire tijdschriften, zoals De Nieuwe, Spectator, Kultuurleven en De Vlaamse Gids, maar vooral Nieuw Vlaams Tijdschrift. Onder invloed van het existentialisme schreef hij verhalen over de absurditeit en de leegheid van het leven.
In 1964 debuteerde hij bij de uitgeverij Angèle Manteau met de verhalenbundel Het glazen huis geluk. Een jaar later verscheen zijn enige roman, De vlucht naar Mytilene. Zijn tweede verhalenbundel verscheen in 1969 en is tevens zijn laatst afzonderlijk verschenen werk.
De verwijzingen naar zelfmoord zijn in zijn werk legio. Hij pleegde uiteindelijk een in zijn werk aangekondigde zelfmoord.
In zijn essayistische werk ging hij in op enkele thema's die in zijn tijd de belangstelling wekten (films van Pasolini, apartheid, literair engagement) en schrok er niet voor terug om kritiek uit te oefenen op het werk van enkele 'literaire pausen' (zoals Kees Fens, Harry Mulisch, Herman Teirlinck en Hugo Claus).
Bron: Wikipedia
Algemene informatie
-
Naam:Dirk De Witte
-
Echte naam:Desideratus Johannes Maria De Witte
-
Land:België
-
Taal:Nederlandstalig
-
Geboortedatum:15-03-1934
-
Sterfdatum:27-12-1970
-
Wikipedia: