Leo Pleysier

Leo Jozef Theresia Pleysier (Rijkevorsel, 28 mei 1945) is een Nederlandstalig Belgisch schrijver. Pleysiers romans zijn emblemata van de menselijke conditie. Ze bevatten tussen de regels ook heel wat tijds- en maatschappijkritiek. “Wit is altijd schoon” (1989), waarin hij zijn spraakzame moeder na haar dood laat 'voortratelen', zorgde voor de doorbraak bij het grote publiek. Hierop volgden “De kast” (1991), “De Gele Rivier is bevrozen” (1993) en “Volgend jaar in Berchem” (2000), waarin respectievelijk een zus, een tante non en de vader centraal staan. “De dieven zijn al gaan slapen” (2003) bevat een mengeling van autobiografische en poëticale fragmenten. In 2004 verscheen “De Trousse” en in 2007 “De Latino’s”: een novelle resp. een roman over Vlamingen in de wijde wereld. In 2010 verscheen de op een jeugdherinnering gebaseerde roman “Dieperik” waarin een verhaal wordt verteld dat eigenlijk niet verteld mocht worden. De verhalenbundel “De zoon, de maan en de sterren” (2014) vervlecht motieven als geborgenheid en bedreiging, het lokale en het mondiale. Heel de tijd (2018) is een reeks van herinneringen en kleine verhalen over het verstrijken van de tijd.
Bron: Wikipedia