Marga Minco

Sara Menco werd op 31 maart 1920 geboren als derde kind van een orthodox joods gezin. De naam Minco ontstond omdat een ambtenaar per ongeluk de klinker verkeerd schreef. Zij had een vijf jaar oudere broer en een één jaar oudere zuster. Haar grootouders kwamen uit de Achterhoek. De auteur herinnert zich haar grootvader 'als een soort kamergeleerde, altijd bezig met het bestuderen van oude Hebreeuwse geschriften. Als hij bij ons kwam logeren, moesten we niet vergeten onze gebeden te zeggen voor en na het eten en voor het naar bed gaan.' Op zaterdag mochten de kinderen geen licht aansteken en niet fietsen. Omstreeks 1925 verhuisde het gezin naar Breda, waar de vader als parnas een vooraanstaand lid van de joodse gemeenschap aldaar werd. Elke zaterdag met een hoge hoed en zwart pak naar de synagoge, alleen op feestdagen door de rest van het gezin vergezeld.

De vrome inslag van de vader is niet overgegaan op Minco: 'De kerkdienst heeft mij nooit kunnen boeien.' De kinderen voelden de orthodoxe aard van het gezin als een belemmering, omdat ze op zaterdag nergens aan mee mochten doen. Kinderen, aldus de auteur, 'willen nu eenmaal niet in een uitzonderingspositie worden geplaatst. Wij wilden zijn als iedereen.' Het was aan de liberalere inslag van de moeder te danken dat de vader inzag dat een strikt orthodoxe opvoeding de kinderen zou isoleren van hun omgeving.

Gedurende haar opleiding aan de Nutsschool voor Meisjes te Breda begon Minco met schrijven. In deze jaren maakte zij kennis met het werk van Couperus, 'wiens Boeken der kleine zielen mij voor het eerst het idee gaven wat literatuur kon zijn.' Ook las zij J. Slauerhoff, Hendrik Marsman en Martinus Nijhoff.

Na schooltijd werkte Minco aan een bundel verhalen, op grond waarvan zij in 1938 werd aangenomen bij de Bredasche Courant. Daar schreef zij toneel- en filmkritieken, zoals Modern Times van Charlie Chaplin en de films met Fred Astaire.