De dans van Scrooge

Kinderen nemen in het werk van Dickens een grote plaats in. Toen Dickens de Christmas Carol schreef, zwierven er duizenden dakloze kinderen op straat en werkten vele kinderen in smerige fabrieken, soms tot 12 uur per dag, voor een hongerloon. De Carol is een sociaal protest tegen armoede, uitbuiting, tegen het ruige en onbarmhartige kapitalisme. De Carol is niet alleen een literair monument en een sociaal manifest, maar ook een elementair christelijke en psychologische tekst. Pas wanneer de onvrije, afgestompte en ijskoude Scrooge door de geest van kerstmis wordt meegenomen naar het landschap van zijn kindertijd, krijgt hij weer toegang tot zijn geschonden ziel. De bekeerde Scrooge leert wat compassie is, hij leert opnieuw te leven, kan zelfs dansen en durft weer goed te doen. De auteur schrijft dit commentaar op de Carol voor alle Dickensliefhebbers. Hij blijft dicht bij de tekst. Het commentaar is bedoeld voor wie belang stelt in de schrijver en de sociaal hervormer die Dickens was. Maar het commentaar is ook bedoeld voor iedereen die de Carol wil verbinden met de wereld van de psychologie, religie en bijbelse spiritualiteit. André Roes (1946) studeerde Nederlands en geschiedenis te Leiden. Bij uitgeverij Aspekt verscheen in 2012 zijn studie: Charles Dickens. Het zo gelukkig en toch zo ongelukkig bestaan.