Dochter

‘Hoe heet je?’ Gewone woorden, maar ze klinken donker. Ik moet uitkijken. ‘Hoe heet je?’ Dochter, denk ik bij mezelf. Dochter, natuurlijk. De vrouw vraagt waar ik woon. In ons huis. Dat van vader en mij. Ze wil nog meer horen. Wanneer ik geboren ben. Een hele tijd geleden. Toen de tuin nog vol medicijnbloemen stond. Met de blaadjes verzorgde ik de cavia’s. Elke dag op hetzelfde uur. Dat doe ik nu niet meer. Ze vraagt wat er gebeurd is en waarom. Ik kijk naar mijn laarzen. Ik wil ze uitdoen en aan mijn voeten krabben, maar ik weet niet hoe, met die zakken rond mijn handen. Het is een raadsel voor Dochter waarom zij aan een kruisverhoor van de politie onderworpen wordt. Langzaam beginnen we te begrijpen dat de jonge vrouw iets verschrikkelijks heeft gedaan. Scène na scène, beeld na beeld sluipt het ware verhaal binnen in de verhoorkamer van de inspecteurs.