In het buitengebied

‘De mensen in mijn hoofd waren veel betere praters. Ik kon ze aan, ze luisterden naar me! En als ik ze de vrije loop van mijn pen gaf, maakten ze ook nog eens veel mee. Op papier kende ik geen angst ergens op af te gaan. Op papier maakte ik veel makkelijker contact. Door een ander te worden, kon ik ontsnappen aan mijn eigen bange ik. Zo werd met vallen en opstaan een Ikkenverzamelaar geboren.’