Willem G. van Maanen

Van Maanen werd geboren in Kampen, de plaats die later vaak het decor zou vormen voor zijn romans. Hij groeide op in een links liberaal milieu. Zijn vader was de hoogleraar Engelse taal- en letterkunde Willem van Maanen.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Van Maanen lid van een verzetsgroep en bood hij samen met een vriend onderdak aan Joden. Schuld, maar dan niet als religieuze notie, is een belangrijk thema in zijn oeuvre. Na de oorlog werd hij schrijvend journalist, later werkte hij voor de Wereldomroep.

Van Maanen debuteerde als schrijver in 1953 met Droom is 't leven. In 1955 ontving Van Maanen de Van der Hoogtprijs voor zijn roman De onrustzaaier (1954), in 1961 de Romanprijs van de Gemeente Amsterdam voor De dierenhater (1960) en in 1983 de F. Bordewijk-prijs van de Jan Campertstichting voor Het nichtje van Mozart (1983). In 1998 kreeg hij de Charlotte Köhler Prijs voor zijn roman Vrouw met dobermann . In 2004 werd hem voor zijn gehele oeuvre de Constantijn Huygens-prijs toegekend. In 2007 werd Heb lief en zie niet om genomineerd voor de AKO Literatuurprijs.

Van Maanen verhuisde op latere leeftijd naar Friesland. Hij was getrouwd en heeft drie kinderen. Van Maanen overleed in 2012 op 91-jarige leeftijd.

Bron: Wikipedia