Het Liedboek Canzoniere

Petrarca’s Canzoniere of Het liedboek is om minstens drie redenen klassiek: het vormt het schitterende begin van de renaissance in de literatuur; het is het grootste monument voor een liefde in lyrische gedichten; en het is het boek waarin alle rijkdommen van de vorm der vormen, het sonnet, aan het licht worden gebracht. Meestervertaler Peter Verstegen is de eerste die alle 366 gedichten (niet allemaal sonnetten) heeft durven vertalen – en hij is er glansrijk in geslaagd.
Als man van de renaissance bestudeert en bewondert Petrarca de klassieken, maar als hij in de volkstaal schrijft bouwt hij vooral voort op middeleeuwse poëzie. Hij combineert de vrouwendienst van de troubadours, het bezingen van een onbereikbaar hoge geliefde, met de zoetvloeiende dichttrant van Dante. Het resultaat is iets volkomen nieuws, het begin van een nieuw tijdperk – door Petrarca’s vele navolgers kunnen we het ons misschien niet meer zo goed voorstellen, maar zijn sonnetten zijn treffend, pittig, subtiel en ontroerend op een destijds ongehoorde manier. Wat ons in ieder geval aanspreekt,omdat het van alle tijden is, zijn Petrarca’s hevige gevoelens: verliefdheid in het begin, smart bij de dood van Laura, en tot slot een samengaan van die twee in een lyrische synthese.